Minder spijbelen, meer aardrijkskunde!
Terwijl Anuna oproept tot klimaatspijbelen en Ben dit betreurt, willen wij, leerkrachten aardrijkskunde, méér dan ons steentje bijdragen. Met een win-win situatie als het ware. Sta me toe het één en ander te duiden.
Zoals het betaamd volg ik het debat op tv, op social media en tracht ik te begrijpen welke “onder”stromen er in dit debat zitten. Terwijl de ene pleit voor kernenergie en de andere dan weer oppert voor minder verbruik. Of het nu de schuld van de mensheid in kwantiteit of kwaliteit is, laten wij in het midden. Zijn we met teveel op deze aardbol? Leven we met z’n allen of maar een deel vér boven onze stand? Het zijn zo van die vragen waarbij de polemiek snel de overhand neemt.
Als één ieder gewoon als eens kijkt naar de inhouden van het leerplan van het vak aardrijkskunde, merkt ie snel p dat dit zaakvak alvast de ontegensprekelijke basis vormt om het debat terdege te kunnen volgen. Het zal ons ook behoeden van onzin zoals “Door de klimaatopwarming zijn er meer tsunami’s” ( gelezen op een bord bij de vorige klimaatmars ).
Kennis is de basis om een gezond debat te voeren rond problematieken waar niemand géén mening over heeft. En ja het polariseren door een mateloos bla-bla-bla gedram en het laten opdraven van jeugd op vrijdagen, gaat dat zoden aan de dijk brengen? Is die dijk wel nodig? Waarom ipv een spijbelvrijdag eens geen geovrijdag? Ik kan snel, vlot, gedreven en gevat wel enkel hoofdlijnen mee geven. Waarom niet met Anuna in de klas, en mocht m’n Engels sterk genoeg zijn nog met Greta d’erbij. Deze oude witte man dare’s it!
Een kleine anekdote: Vorige zaterdag, 9 okt 2022, vond ons congres “schaarse ruimte” plaats, een organisatie van de VLA ( Vereniging Leraars Aardrijkskunde ). een spreker plaatste het werk van de Vlaamse Landmaatschappij in de schijnwerper. Onze Vlaamse regering zet wel degelijk in op het klimaat op het land ( SDG15 ). Micro-adaptaties die, als iedereen in plaats van te demonstreren deze eens zou etaleren, dat brengt alvast meer soelaas. Zo leerden we dat de Woluwe weer in ere wordt hersteld en ook hoe de vallei van de Aa waterbom-prooved wordt gemaakt! Maar al dit werk stoelt op de inbreng en kennis van geografen.
Eén voorbeeld van haar trok me ontzettend hard, maar zeker en vast positief ). De actie Vlaanderen breekt uit was als het ware de belichaming van “steel eens een stoeptegel“, een actie uit de leermethode #isaac waar ik aan mee mag werken. Ook is in Nederland het tegelflippen een begrip aan het worden. Verder zag ik hoe in bijvoorbeeld de vallei van de Aa er systematisch water gestuwd wordt en door herschikken van bestaande kavels de infiltratiecapaciteit incredimenteel toeneemt.
Het doet mij ook terug denken aan die ene dag dat ik in de arena van Vlakwa mocht plaats nemen om enkele out-of-the-box ideeën aan te reiken. Via de Vlaamse landmaatschappij weet ik nu dat de waterboeren ingang gaan krijgen. Nu nog wachten op m’n vliegende kersen.
Deze geograaf geniet van geo en is nog lang niet uitgepraat!
Graag sluit ik af met een stukje dat op de facebookpagina van de VLA zelf verscheen, een uur na deze post:
Natuurlijk willen we meer uren aardrijkskunde, meer inbreng in vakoverschrijdende projecten en eindelijk de perceptie die we verdienen als holistische en activistische wetenschap in de wereld van vandaag.
Lees hier het ambitieus leerplan aardrijkskunde er op na