planet
Vloeken in de klimaatkerk

Vloeken in de klimaatkerk

Op 17 mei 2022 hield het KATHO een studiedag over en rond het klimaat. Er werd ons heel wat informatie geschonken, doch waren er ook enkele valse noten op te tekenen. Was het meer dan een storm in een glas water? Maar toen het foute kopje in de krant verscheen, was het hek van de dam en is dit stormpje nog niet gaan liggen! Mijn bedenkingen bij deze studiedag lees je elders, maar!

Waar er geen antwoord op kwam, was op het Armageddon van de zeespiegelstijging.

De idee van dat de helft van de stijging te wijten is aan het afsmelten van de landgletsjers en de andere helft door het uitzetten van het bestaande oceaanwater.

Die 50/50 verdeling smaakte mij maar niet. Ik moest er zelfs van vloeken!

Toon me het water

Al jaar en dag worden diepe grondwaterlagen opgepompt voor irrigatiewater ( denk aan dat typische windmolentje in Australia ). Op enorme schaal jaagt de landbouw in de VS al water dat eeuwen in de grond zit naar de zee, weliswaar via een omweg. De waterretentie door oerwoud is enorm onderschat. Zo is ontbossing een zwaar onderschatte trigger voor waterafvloeiing naar de oceaan. Zo is de Amazone verantwoordelijk voor haast de helft van al het zoetwater dat in zee stroomt via rivieren. Per seconde loost deze 200 000 m³ zoet water in de Atlantische Oceaan, daarna komt de Congo met een schamele 40 000 m³. Ter vergelijk: de Schelde laat 120 m³ zoet water per seconde de Noordzee invloeien.

Waar is al dat water uit die opgedroogde meren naar toe?

Het is nog zo’n onberekenbaar naakt feit. Misschien zijn het maar enkele druppels op die hete plaat!
Maar vul eens een Aral-, Turkana- en/of Tsjaadmeer terug aan tot op het niveau van de jaren 60?!

Omgekeerd kan je je afvragen: “Hoeveel km² polders zijn er niet gewonnen op de zee?”
Da’s een hefboom ( microscopisch maar toch ). De Nederlandse polders, kunstmatige eilanden in en rond Japan. Over windmolens gesproken. Bij deze vallen die blikken Australische windorgels in het niet.

wooden windmills near lake
Photo by Burak AYDIN on Pexels.com

Hoeveel moerassen zijn er niet drooggelegd voor bouwprojecten, waar is dat water dan naar toe? Juist ja! Het verplicht storten van het gemaalwater in de beken is maar een lapmiddel, want dat stroomt toch naar de zee. Via de riolering is het inderdaad nog sneller ter eindbestemming, da’s waar.

Start de betonstop

Hetis lastig maar wat met het perforeren van de enorme betonplaat op onze Vlaamse, met uitbreiding Belgische bodem?
Door buffering in retentiebekkens kan je héél wat water ophouden. Kontich alleen al realiseerde ‘opvang’ voor 17 miljoen liter.
Wat met proactieve infiltratie en beregening van drogere stukken van het aardoppervlak?
Op de allerkleinste schaal schaal kunnen grotere plantvakken en boomspiegels al wonderen doen.
Op een iets grotere schaal kan je de diepere grondwatertafels actief aanvullen.
Een stapje hoger? Dan komen we op de herbebossingsprojecten in droge gebieden.

En wat met de natuur zelf?

Meandering en slibafzetting, we kunnen niet zeggen dat de Gele Vlakte of Bangladesh ‘rand’oppervlakten zijn.

Ik vrees dat die 50/50 verdeling van de klimaatkerk niet verdedigbaar is. De mens is een antropogene kracht, dat klopt.
Waarom deze kennis niet gebruiken in het algemene belang en voordeel?

uw geograafje

Deze post is een update naar aanleiding van een artikel waarin Greta werd bewierookt.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *