Neen het zijn geen clubkleuren of een flauw erotisch getinte boodschap, maar een greep uit ons rijk vleesvee! Ik post dit naar aanleiding van een fijne tweet van Stijn Baert over diens zoektocht naar lekker kwaliteitsvlees. Er was sprake van de Ierse zesrib. Ik moest onmiddellijk denken aan het titeltje, tevens dit blogtiteltje, in katern 2 van onze uitdagende leermethode Isaac.
Zijn vraag, na m’n comment, zette me wel aan het denken. Ja, waarom zijn onze restaurants redelijk kieskeurig en staan vooral buitenlandse kwaliteitslapjes op het menu? Een vraag die tot nadenken stemt. Ikzelf eet graag een goed stukje vlees en ben niet te bescheiden een lady’s cut te vragen ipv de obligate lap van 350 gr. Niet uit milieuoverwegingen maar liefde voor m’n maatje 34 van broek off course. En in bistro Panhard bij ons in Kontich serveren ze wel degelijk één van de talrijke kleurtjes die onze veestapel rijk is, alhoewel een kaartvitter het weer als een Frans ras gaat beschouwen. Tja, dan geef ik die persoon alvast mee dat bier eigenlijk ook top Frans van origine is: Stella-Artois => land van Artois oftewel Artesië.
Terug bij de ‘zaak’. Ik opperde verschillende redenen.
Het zou kunnen dat ons vlees te duur is prijs/kwaliteit bekeken.
Het zou het verhaal van onbekend is onbemind kunnen zijn, alhoewel ik niet kan geloven dat onze vleesindustrie geen campagnes en bewustmaking bij onze horeca in gang zet(te).
Misschien ervaart de vleesindustrie nog de naschokken van de hormonenzaak Vannoppen, maar dat is nauwelijks te geloven.
Bon, op deze webpagina worden onze toprassen netjes op een rij gezet en kan het nog een leuke zoektocht worden naar:
- Restaurants die ze serveren, misschien kan ik onder dit bericht een lijstje aanleggen? ( Sergio, Peter, Jeroen, … )
- De uitleg en verklaring waarom de chefkoks liever voor buitenlands vlees gaan. Sowieso een leuke opdracht voor de leerlingen van onze leermethode ( in zoverre de concullegas het niet weer klakkeloos overnemen 😉 )
fotocredit: pixabay