Gisteren was het #worldearthday en we werden geconfronteerd met enkele enorme branden. Dichtbij huis was er de heide die in Oud-Turnhout in brand stond. In Nederland stond ook een dor stukje natuur in lichterlaaie, maar de grootste brand valt momenteel in Polen waar te nemen. Vergeten we ook niet dat rond Tsjernobyl eveneens bossen in brand vlogen.
Nochtans ben ik nu de laatste hand aan het leggen aan 1 van de thema’s die in de eerste graad aan bod komen in het clustervak wetenschappen-aardrijkskunde. In de tsunami van interessante topics, proefjes en feiten moest er gesnoeid worden. Jammer, maar begrijpelijk.
Dus ik koos voor dat inzicht dat ik écht wel het allerbelangrijkst vind.
Draagt Vlaanderen nu echt water naar de zee?
Als je me ziet water geven aan dat boompje zou je denken… TOTAAL NUTTELOOS.
Op het eerste zicht natuurlijk wel te begrijpen.
Maar wat als… iedereen iedere dag één gietertje? Het zijn zo van die kleine ingrepen die een gamechanger kunnen zijn. En ja ik gebruikte regenwater natuurlijk. Verder kan een gemeente eens naar de voetpaden kijken en die plantvakjes rond de bomen een paar tegels groter maken. Raar idee? Lees hier hoe Vlaanderen dit faciliteert, of hoe ze het in Nederland aan pakken
In februari 2020 viel er ontieglijk veel regen en waren de grondwatertafels aangevuld. Tja alleen is de waterhuishouding iets complexer dan dat we het ons inbeelden. En ja als je er dit nieuwsitem van de NOS er bij neemt en je koppelt deze kennis aan deze mooie uitleg van de universiteit van Vlaanderen. Dan weet je dat 1 + 1 = 3 is in dit geval.
Het is één van mijn stokpaardjes geworden en ik schreef er reeds deze blogjes over
waarom wilde ik inde jaren 70 al water besparen door het op te slaan in tonnen en te hergebruiken in tuin en poetsen , de appel valt niet ver van de boom he Mark,toen was er geen sprake van regenputten ,een verloren kans onder al de fabrieken , voor hergebruik en besproeien