De intertropische convergentiezone is één van ’s werelds meest invloedrijke weerfenomenen die we kennen! Er zijn diverse mogelijkheden om het uit te leggen, de enige wetenschappelijk correcte is deze van de zenitale zonnestand, gekoppeld aan het verschuiven van deze stand gedurende het jaar.
Ieder jaar weer teken ik hetzelfde verhaaltje. Net daarom is het best dit even uit te schrijven en te tekenen op deze pagina!
We starten het verhaal op 21 maart, de evenaar
- De zon staat loodrecht boven de evenaar!
- Deze stand veroorzaakt heel wat verdamping.
- Deze damp condenseert ’s avonds uit tot regen. ( wolkenband )
De zonnestand schuift op richting Kreeftskeerkring
- De zon is schijnbaar opgeschoven
- De wolkenband schrijdt de zon achterna, met enige vertraging.
- Als de zon na het bereiken van de keerkring weer keert richting evenaar is de wolkenband nog niet aan deze keerkring geraakt! Dit verklaart de droogte op deze keerkringen.
Doortocht rond 21 september, opnieuw de evenaar!
- Normaal zal de regenval op de evenaar nooit ‘stilvallen’ gezien de enorme breedte van deze wolkenband.
Situatie op 21 december, de steenbokskeerkring
- De zon bereikt haar meest zuidelijke punt. De wolkenband volgt de zon, maar zal nooit de steenbokskeerkring bereiken!
- Ook op deze breedte komen vaak woestijnen voor ( Australië en het westen van Zuidelijk Afrika ).
Ik mocht ook deze animatie van EduDigi delen met jullie: link