Ken je dat…
Je zit in een ijssalon en ziet op de kaart “coupe aardbei” staan. Tussen haakjes staat er “enkel tijdens het seizoen”.
Was er bij jou zo’n onwetend ongeduld die dit noch begrijpen of accepteren kon. En zich al zeker niet liet paaien met een aardbeiencoulis of vervangsaus? ’t Is maar een bedenking hé.
Wanneer is eigenlijk het aardbeienseizoen?
Wat is eigenlijk nog een vrucht van hier?
Waarom zijn bananen het hele jaar door vers te verkrijgen?
Weet je uberhaupt nog wel wanneer je wat waar verwachten mag qua voeding?
Soms heb ik het tijdens aardrijkskunde over het verstervingske dat chocolade eigenlijk is! Nooit nog kan ik dat prachtig verhaaltje van mijn leraar vergeten over hoe er vroeger nog uitgekeken werd naar de aankomst van “het zeilschip dat moest komen uit Afrika“. Straks meer hierover.
Eerst even terug naar dat ijssalon: Jammer genoeg zijn steeds meer mensen doordrongen van het AAOO-virus. AAOO staat voor Altijd Alles Overal Onmiddellijk willen hebben. Ik vond em in het boek “De file voorbij” van Kris Peeters. Een pracht van een boek om de taal van beeldspraak te leren mis/gebruiken!
Wat nu met die aardbei? Welnu als jij nú aardbeien wil, dan moet je die toch ook krijgen, niet? De agro-industrie paste zich fluks aan en mits wat investeringen en know-how valt hier perfect aan te voldoen! Maar hoeft dat?? Onderstaande beeldjes die ik nam tijdens de landbouwdagen van 2019 staven dit.
Voor appels en peren weten we al langer dat deze bewaren op lage temperatuur zonder zuurstof ze in een fruitcoma dompelen. Het fruit vergeet te rotten en wij kunnen het héle jaar door verse (?) appels en peren consumeren.
Nu ook in Coronatijden merk je dat het altijd overal alles onmiddellijk beschikbaar willen hebben een deelverklaring kan zijn voor het hamsteren. Waarschijnlijk te ver gezocht, maar een lege rek werkt aanlokkelijk => hé, het is er niet meer dus als ik het zie pak ik het.
En dat zeilschip dan? Welnu, vroeger was dat verstervingske vaak een exotisch, doch gegeerd product. Chocolade kon enkel maar gemaakt en aangeboden worden als de cacaoboot was aangemeerd. Daardoor was chocolade relatief zeldzaam en vaak maar periodiek beschikbaar. Het was ook hunkerend (voor)uitkijken naar het zeilschip, geladen met cacao en andere lekkernijen ( ethymologie van peperduur ). Trouwens, wist je dat een pagadder een (klein) ventje was dat hoog in de toren ( pagaddertoren ) zat om (als eerste) het blijde intrede te kunnen aankondigen! Eens dit schip, komende vanuit de gouden kust van West-Afrika konden de chocolademakers weer aan de slag en was er tevens een lading bananen of mango’s voor de eersthebbenden ( vaak de rijkere elite ) beschikbaar. Tijdens mijn factchecking viel me ook op dat de snellere klipper het favoriete zeilschip voor voeding was, terwijl het meer robuuste karveel voor zijde en andere non-food volstond.
Kunnen wij nog wel geduld opbrengen?
Geduld en begrip uitoefenen over het feit dat niet alles altijd overal onmiddellijk kan? Het is één van die essentiele vragen die het welslagen van een lock-down kunnen verhogen…
Dit lespareltje bied ik jullie graag, als vorm van pré-teaching, aan. Maar in deze coronatijden komen de kleine kantjes van het mensdom pijnlijk naar boven komen..
Wil je nog wat leesvoer? Deze leraar schreef een leuk blogtekstje over verstervingskes doen.. En voor de rest.. Google niet te veel, want de Kerk heeft dit woordje opgeëist in het kader van de Vasten. 😉
Meer leesvoer nodig?
- oogstkalender van het fruit van bij ons
- Koop lokaal, ok maar…
- doordenkertje; de oogstkalender in 1 verschilt met de plukbaarheid van onze aardbei! Kan jij dit verklaren?
2 gedachten over “Verstervingske”